Als voormalig PC liefhebber, werk ik inmiddels al 3 jaar met mixed feelings op een MacBook. Mijn eerste aanschaf werkte me enorm veel ergernis op omdat 16GB toen nog de max was in een MacBook Pro (Intel). Maar met de M2 waar ik inmiddels op schrijf zit ik nog steeds op die 16GB. Hoe kan dat goed gaan?
Onlangs werd een videointerview met Apple’s Bob Borchers gepubliceerd, waarin Bob verklaart dat 8GB eigenlijk net zo aanvoelt als 16GB geheugen op andere platformen. Waar dit in zit?
Het geheim is hoe Apple met geheugen omgaat. Jaren geleden stopte Apple met losse externe drives en geheugen in haar systemen. Hierdoor werd het niet meer mogelijk om het leven van je Mac te verlengen door over te stappen op meer/sneller geheugen en opslagruimte. Apple kreeg hierdoor de vrijheid om de locatie van die onderdelen op een gunstiger plek in haar systemen op te nemen.
Inmiddels is het geheugen niet langer gewoon een chipje op het moederbord. Het geheugen van een mac is integraal onderdeel van de Apple Silicon chipset geworden. Deze manier van geheugen toepassen noemt Apple haar Unified Memory Architecture ofwel UMA. Hierdoor kan de chip het geheugen sneller vullen en legen dan voorheen. Hierdoor heb je in theorie minder geheugen nodig voor opdrachten waar dat geheugen niet lang in gebruik is… en daar zit de catch.
Heb je programma’s en games die grote hoeveelheden data in het geheugen willen plaatsen en langer beschikbaar willen hebben, dan loop je natuurlijk nog steeds tegen de fysieke limieten van jouw geheugen aan en is de oplossing nog altijd om een compleet nieuwe mac te kopen die beter bij jouw gebruik past.