Een van de revelaties op het moment in gaming is de titel ‘Split Fiction’. Afkomstig van Hazelight – de studio achter ‘It Takes Two’, ‘A Way Out’ en het iets minder bekende ‘Brothers: A Tale of Two Sons’, verwachtten we hoe dan ook een kwaliteitsgame, maar op het moment is het de titel met de hoogste Metacritic-score van dit jaar. Eigenlijk wilden we de game aan ons voorbij laten gaan omdat we door drukte niet de mogelijkheid hadden op tijd een reviewcode aan te vragen en het uiteindelijk te laat was om dit nog te doen. Dáchten we tenminste. We kregen vanuit EA toch de vraag om de game te reviewen, en we kunnen alvast verklappen dat dit een zeer prettige verrassing bleek te zijn.
Zoals de reeds genoemde games is ook Split Fiction een co-op game. Je dient de game dus met zijn tweeën te spelen, lokaal of online. Cross-play wordt ondersteund; de game is beschikbaar op PC, PS5 en Xbox X/S. Wanneer je de game koopt, krijg je ook een Friend’s Pass zodat je iemand gratis kan uitnodigen om met jou door de game te gaan.
.
Verhaal
Het verhaal van “Split Fiction” concentreert zich op twee vrouwelijke auteurs, Mio en Zoe, de één een fantasy-schrijfster, terwijl de ander de focus heeft op science fiction. Beiden worstelen in de wereld waarin het lastig is je materiaal uitgegeven te krijgen. Ze doen mee aan een experiment dat er uiteindelijk voor zorgt dat ze gevangen raken in elkaars virtuele fantasiewereld. Hierop volgt een reis afgewisseld tussen sci-fi en fantasy-settings maar ook andere unieke omgevingen.
Het verhaalconcept van Split Fiction intrigeert doordat het actuele en kritische thema’s aansnijdt, zoals artistieke integriteit en de uitbuitende neigingen van grote uitgevers. De schrijvers achter de game lijken duidelijk hun eigen frustraties te hebben verwerkt in het narratief, met subtiele knipogen naar de uitdagingen waarmee de game-industrie vandaag de dag wordt geconfronteerd. Dit overigens zonder prekerig te worden of een bepaalde zuurheid te laten blijken.
Het verhaal is verrassend gelaagd. De twee protagonisten zijn complex en genuanceerd uitgewerkt, met duidelijke persoonlijke verschillen. Als speler merk je hoe hun onzekerheden en ambities doorschemeren in hun dialogen en reacties en daarnaast wat overige bewogenheden waarmee de emotionele body van de game vormgegeven is. Tijdens de reis kom je langs allerlei momenten die verder ingaan wat we gedefinieerd hebben als de twee voornaamste verhaalmotieven in Split Fiction, namelijk creatieve uitbuiting en onzekerheid. Dit alles ontvouwt zich op een prachtige vertelwijze, die de ervaring niet alleen meeslepend, maar ook betekenisvol maakt.
Gameplay
De gameplay is super-veelzijdig. De game houdt zich niet aan één specifiek mechanisme, en de verschillende omgevingen worden gebruikt om verschillende game-genres aan te spreken en een navenante hoeveelheid aan verschillende typen gameplay. Je merkt hierbij echt de liefde voor verschillende genres bij de developers in hoe goed deze elementen werken ondanks dat ze enorm variëren. Het ene moment zit je in een sci-fi-omgeving een soort schmup te spelen, het andere moment ga je door een sprookjes-achtig landschap dat een directe knipoog lijkt te zijn naar Prince of Persia: The Sands of Time. En dit werkt heel goed doordat de gameplay logisch op elkaar in loopt en op zichzelf goed voor elkaar is qua speelbaarheid. Het verwerken van humor en rariteiten in de game was men ook niet bang voor. Denk aan zij-levels met voedsel dat zichzelf klaar maakt (we spoileren niet hoe) of zeer excentrieke personages.
Qua uitdaging is de game toegankelijk gehouden. We denken dat de game vriendelijk is voor nieuwe gamers en gamers die niet perse op 100% focus de allerbeste willen zijn in een high-octane omgeving. Toch moet je zo nu en dan wel je best doen om een samenwerking te laten werken en wanneer goed lukt geeft dit vaak een gevoel van voldoening.
Hier lijkt ook wel de ervaring van Hazelight om de hoek te komen kijken. Er is zeker niet voor een veilige weg gekozen. Levels zijn veelzijdig en wanneer je van exploren houdt wordt dit beloond door het ontdekken van wat extra elementen met achievements en interessante sidequests.
Ook de boss-battles zijn tof bedacht en kun je wat eigen strategische inzichten in kwijt terwijl het spectakel eveneens gebracht wordt. Daarnaast wordt je hierbij soms met extra verhaalelementen geconfronteerd die je nooit zou verwachten.
Het blijft verder ook prettig om een game te spelen zonder zaken als lootboxes, microtransacties en overige extra wijzen van monetasatie die de ervaring vaak schaadt. Eigenlijk zou het niet eens opgemerkt hoeven worden, maar dat is voor een flink deel helaas niet meer wat gaming is.
Graphics en geluid
Split Fiction is een mooie game om te zien. De graphics zijn misschien niet het meest geavanceerde hoogtepunt, maar de art-direction is dermate dat we denken dat over een paar jaar het er nog steeds enorm goed uit ziet. Het toegepaste creatieve inzicht rond de vormgeving werkt gewoon….altijd. Of je nu in een begroeide omgeving met lianen aan het slingeren bent, in een ruimtegevecht door puin een weg moet vinden of door een vleesmolen gaat, het oogt allemaal mooi perfect in lijn met de stijl van het level, zowel qua algemeen ontwerp als de details. We hebben de variatie al opgemerkt, maar we kunnen dit niet genoeg benadrukken. Zelfs levels met eenzelfde thema lijken niet op elkaar en blijven uniek.
De split-screen-weergave (die je altijd hebt, of je nu online met elkaar speelt of lokaal) werkt goed. Het is zo nu en dan handig om te zien wat je speelpartner precies aan het doen is, en we hadden nooit het idee dat we te weinig ruimte hadden om de gameplay tot zijn recht te laten komen. Het enige dat een beetje vreemd over komt is dat de personages op hetzelfde punt kunnen staan; dat ziet er grafisch wat knullig uit. Daar was vast iets beters voor te verzinnen (maar we zijn wel blij dat het überhaupt mogelijk is op eenzelfde punt te staan omdat het op bepaalde delen erg frustrerend zou werken als dat niet kon).
Qua soundtrack is gekozen voor een combinatie van electronische stijlen en orkest-achtige muziek. Deze zijn goed, maar niet perse iets om over naar huis te schrijven. Met het gepraat over en weer is het sowieso wat lastig om dit goed te waarderen, dus in dit opzicht hebben we nooit wat gemist tijdens het spelen. De voice-acting is zeer degelijk. Van de kleine ruzietjes tussen de protagonisten tot aan de meer emotioneel geladen delen die bijdragen aan het gewicht van de scènes met meer diepgang.
Conclusie
Split Fiction was al met al een bijzondere ervaring. De game is prachtig vormgegeven en biedt een hoop plezier in een zeer originele en gevarieerde omgeving. Het verhaal levert scherpzinnig commentaar op de hedendaagse realiteit binnen de creatieve industrie en de moderne uitdagingen waarmee makers worden geconfronteerd — van AI-gegeneerde content en het misbruik van uniek talent tot de exploitatie van intellectueel eigendom. Voor veel spelers iets dat waarschijnlijk voor de stof tot nadenken biedt.
De vertelling is tactvol en toegankelijk, vervat in een prachtig avontuur dat je samen met je speelpartner doorkruist. De gameplay is scherp ontworpen, verrassend gevarieerd en sluit naadloos aan op de thematische diepgang van het verhaal.
Split Fiction tilt verhaalvertelling in games naar een hoger niveau — en ook op het gebied van gameplay slaat het de spijker op z’n kop. De game is niets minder dan een meesterwerk.