BioShock Infinite zal één van de grootste games van 2013 moeten worden. Ten opzichte van voorgaande delen, wordt je voorzien van een vrouwelijke reisgenoot om door de fictieve stad Columbia te trekken. Bij GadgetGear zetten we Giuliano naast onze vrouwelijke gamer Desiree en laten we dit duo een kritische blik werpen op deze langverwachte titel.
Deze review is geschreven door Giuliano Meraldi en Desiree Bos.
Het eerste deel van BioShock wist in 2007 vele harten te veroveren met haar briljant geschetste onderwaterwereld Rapture en werd door critici lovend ontvangen. Na een minder goed tweede deel zijn we nu aangekomen bij BioShock Infinite. In tegenstelling tot de eerste twee delen bereikt dit deel een hoogtepunt: Het verhaal speelt zich af in de fictieve stad Columbia welke zich hoog in de lucht heeft gevestigd.
Booker TheWho???
Het verhaal van BioShock Infinite speelt zich af rond Booker DeWitt (bij de naam Booker moet ik altijd denken aan een neger met een afrokapsel – Giuliano). DeWitt is een huurling die bij de verkeerde mensen een schuld heeft staan. Om deze af te lossen wordt hem de opdracht gegeven Elizabeth te redden: Een mysterieus dametje dat sinds haar jeugd gevangen wordt gehouden en opgesloten zit in de luchtstad Columbia. Met Elizabeth aan je zijde is het zaak om te ontsnappen van de dreiging en donkere geheimen die deze stad met zich meebrengt.
Booker DeWitt is geen neger met een afrokapsel. Wellicht een leuk idee voor het vierde deel…
Kwijlemmertje
Net als het eerste deel van BioShock maakt dit derde deel het meeste indruk met haar locatie. Columbia is werkelijk adembenemend neergezet en kent vele details die vooral opvallen als je de stad geduldig verkend. Dit komt niet zozeer door de grafische kwaliteiten van de game (die helaas wat steekjes laat vallen), maar doordat Columbia vormgevelijk goed is uitgewerkt. Wij adviseren het gebruik van een kwijlemmertje…
Chemie
Het verhaal van BioShock Infinite wordt vooral gevormd door de karakterisering van de hoofdpersonages. Gelukkig betreft dat het sterkste element van de game. Het is niet jouw speelbare personage Booker DeWitt, maar vooral Elizabeth die met de eer mag strijken. De makers hebben een emotievol personage gecreëerd met het hart op de juiste plek. De sterke voice acting is hier grotendeels verantwoordelijk voor. Gaandeweg het verhaal ontstaat er een voelbare chemie met Elizabeth. Dat is maar goed ook, want je zult tachtig procent van de tijd met haar door moeten brengen.
Eerste hulp bij ongelukken
Nu is Elizabeth niet alleen goed als tranentrekker, maar ze schiet je ook te hulp tijdens de vele actiepassages. Net als in het eerste deel van BioShock kun je de omgeving afstruinen op zoek naar bruikbare voorwerpen. Dat kan geld, kogels, wapens of eten zijn, maar ook levenspakketen en zout. Dat laatste heb je nodig om je Vigors van kracht te voorzien. Vigors zijn buitengewone krachten die je kunt gebruiken naast het standaard arsenaal aan wapens en doen hetzelfde als de Plasmids uit het eerste deel. Zo kun je bijvoorbeeld je vijanden bestrijden met vuurballen of elektrische schokken, maar ze ook de lucht inschieten. Naarmate de game vordert vind je meerdere Vigors om toe te passen. Mocht je te weinig levens of ammunitie hebben, dan kan Elizabeth je kogels of levenspakketen toewerpen. Ze wekt je zelfs tot leven als je de geest hebt gegeven (wat een droomvrouw! – Giuliano)
Aan het lijntje gehouden
Buiten het verhaal om bestaat de daadwerkelijke gameplay uit het bestrijden van je vijanden. Het is op dit punt waar BioShock Infinite de plank gruwelijk misslaat. Het eerste probleem zit hem in de gebrekkige diversiteit van je vijanden. Je zult bijna denken dat het klonen toentertijd al was uitgevonden. Ook voelen vele actiepassages erg geforceerd aan. Zo kun je bijna zien waar de makers de figuurlijke lijn in het level hebben aangelegd, die bij het passeren ervan een horde vijanden op je afstuurt. Dat had niet zo erg geweest als dit uitzonderlijke gevallen betrof, maar het overkwam ons bij het merendeel van de actiescènes ongeacht de ingestelde moeilijkheidsgraad. We hebben zelfs meegemaakt dat je tegenstanders pas reageren als je naast ze gaat staan. Slordig!
Vingerhoedje
Om toch enigszins afwisseling te creëren tijdens de actie, kun je upgrades toepassen op wapens en Vigors. Deze zijn niet in de omgeving te vinden, maar alleen te bemachtigen bij de hiervoor aangewezen machines. Helaas zijn er maar een paar Vigors echt interessant en kun je maar twee wapens tegelijk dragen. We gebruikten daarom alleen de meest effectieve krachten en wapens, waardoor vele upgrades onbenut zijn gebleven. Handig is wel dat Elizabeth ook geld opraapt en kan toewerpen indien nodig. Ook vind je lockpicks waar gesloten deuren mee geopend kunnen worden. Jammer dat je dit niet zelf mag doen, maar alleen Elizabeth deze vaardigheid kent. Tel alle bovenstaande situaties bij elkaar op plus het feit dat er geen puzzels in de game zitten en je snapt dat BioShock Infinite betreffende haar gameplay de afwisseling van een vingerhoedje kent.
Gemiste kans
De game kent een reeks stoere gebeurtenissen, waaronder het reizen met Sky-Lines. Dit is een railsysteem gebouwd in de lucht waarmee je met de eerder bemachtigde Sky-Hook jezelf kunt transporteren tussen delen van Columbia. Vanaf deze lijnen is het ook mogelijk een verassingsaanval op je vijanden uit te voeren. Dat ziet er allemaal best aardig uit, maar zo voelt het niet. Geluidstechnisch mist de game namelijk de impact die het nodig heeft om de visuele handelingen te ondersteunen. Onderhoudend, pakkend geluid is nu eenmaal noodzakelijk voor een game zoals deze. Titels zoals Uncharted en de nieuwe Tomb Raider laten horen hoe het wel moet.
Conclusie
Niemand zal ontkennen dat BioShock Infinite een goede game is geworden, maar velen zullen wel ontkennen dat hij lichtelijk teleurstelt. De kwaliteiten van deze titel liggen vooral binnen de vormgeving van Columbia, het verhaal en de hartverwarmende karakterisering van Elizabeth. Helaas staat daar weinig gevarieerde gameplay tegenover die zelfs onderdoet voor het eerste deel van de BioShock reeks. Enerzijds is er verhaaltechnisch vooruitgang geboekt, anderzijds hebben de makers ingeleverd op de kwaliteit van de gameplay. Dat wil niet zeggen dat BioShock Infinite een slechte game is geworden: Verwacht alleen niet dat je dé gouden titel van 2013 in huis haalt.