We hebben in formaat flashdrives steeds kleiner zien worden. Met de Extreme Fit USB-C flashdrive maakt Sandisk een extra stap. We kregen de 1TB versie, maar de flashdrive is ook beschikbaar in een 64, 128, 256 en 512 GB variant.
Goed om te zien is dat ondanks dat Sandisk een formfactor introduceerde waar een bepaald wow-effect van uit gaat, de drive niet de hoofdprijs hoeft te kosten. De kleinste variant zal voor veel mensen al ruim voldoende zijn, terwijl de adviesprijs daarvan slechts 15 euro is. Of het daarmee een aanrader is gaan we beoordelen.
.
Sleutelfeatures
- Interface: USB 3.2 Gen 1
- Transfersnelheid: 400 MB/s (opgegeven leessnelheid, geen opgegeven schrijfsnelheid)
- 5 jaar garantie
- Formaat: 18,54 x 13,72 x 16 mm (L x B x H)
- Gewicht: 3 g
.
Uitpakken
De Extreme Fit komt verpakt in een soort blisterverpakking met papierenomhulsel. Flashdrives worden vaak op deze manier verpakt. Echter, in tegenstelling tot verschillende andere implementaties hadden we in dit geval weinig moeite om de drive uit zijn verpakking te halen zonder dat we hier iets van een schaar of mes bij nodig hadden.
Dit is duidelijk hoe het moet. Het enige dat we hoefden te doen was de dunne film aan de achterzijde doorbreken en we konden de flashdrive uit het plastic wippen.
.
Ontwerp
Het ontwerp maakt best indruk als je nog niet eerder een dergelijk kleine flashdrive gezien had. Sandisk heeft bovendien een extra designelement toegevoegd aan de buitenzijde waarin het haar logo verwerkte. Puur qua uiterlijk kunnen we weinig kritiek bedenken op de gemaakte keuzes.
In praktisch opzicht echter, kun je je afvragen voor wie deze formfactor geschikt is. De drive steekt nog steeds een beetje uit, op een wijze dat we deze niet zomaar in onze laptop of tablet durven zitten terwijl we deze in een sleeve of tas vervoeren, zoals dit wel kan kan met de kleinere adapters van randapparatuur (denk aan de kleine dongle van o.a. muizen zoals je deze in de linker foto hieronder ziet). Verder is deze formfactor ook niet makkelijk in een map of strakke broekzak weg te steken (voelt als een prop aan en de uitstekende USB-C connector staat onder stress) versus een traditionele flashdrive formfactor omdat die plat van vorm zijn. Ook valt de Extreme Fit niet aan een sleutelbos te bevestigen.
Het lijkt er dus op dat hij alleen klein moest zijn, en we denken dat in de praktijk de drive vooral geschikt is om als opslag uitbreiding te fungeren voor een systeem waar intern geen ruimte meer voor is en waarvan je niet wil dat iets te ver uit steekt…. Eigenlijk is daar ook weinig mis mee, al moet je dan natuurlijk wel voor minimaal 128 Gb gaan, terwijl je de kleinere opties misschien kan gebruiken voor het intern (binnen je huis of kantoor) overzetten van bestanden tussen systemen (maar daar heb je deze formfactor weer niet voor nodig). We kunnen het ons voorstellen dat Sandisk dit ontwerp waarschijnlijk geïntroduceerd heeft om te zien hoe het in de markt zou liggen. Op zich ook niets mis mee. Innovatie hoeft niet altijd een nut te hebben, en soms kunnen anderen een toepassing bedenken voor iets waar de bedenker nooit aan gedacht had.
.
Benchmarks
Bij het kopiëren van grote bestanden (sequentiële overdracht) zien we een leessnelheid van 407 MB/s wat meer dan voldoet aan de opgegeven leessnelheid. Het openen van een grote videobestanden of het runnen van een virtuele machine vanaf deze drive zal zonder moeite moeten kunnen. De schrijfsnelheid van ongeveer 170 MB/s maakt natuurlijk minder indruk, maar is nog steeds prima voor een flashdrive
In de willekeurige 4K-testen draait het om het verwerken van kleine bestandjes (zoals systeemconfiguraties of applicatiegegevens) en wordt getest of ze snel en willekeurig verwerkt kunnen worden in deze benchmark. Dit is duidelijk een zwaktepunt van de Extreme Fit. De leessnelheid zakt naar rond de 11 MB/s en de schrijfsnelheid naar een magere 2,8 MB/s. Dit resultaat is typisch voor de architectuur van een flashdrive en toont aan dat deze stick is geoptimaliseerd voor sequentiële overdracht van grote blokken data en niet voor complexe, willekeurige I/O-taken zoals het draaien van een besturingssysteem of zware applicaties.
De ATTO-resultaten bevestigen dat de drive zeer geschikt is voor het snel lezen en schrijven van grote, sequentiële bestanden met een I/O-grootte van 512 KB of groter terwijl de prestaties met zeer kleine bestanden (512 B tot 4 KB) laag zijn wat de drive ongeschikt maakt voor het draaien van een besturingssysteem of databases die veel willekeurige I/O vereisen.
HDTune gebruikt een langzame, constante benadering waarbij de snelheid over de hele opslag wordt gemeten. Hiermee wordt real-life gebruik meer benaderd dan de Atto en CDM die meer uit gaan van ideale situaties en daarmee de maximale prestaties meten.
De lineaire leessnelheid stabiliseert rond de 93 MB/s, wat ver verwijderd is van de geadverteerde 400 MB/s die ook in de synthetische benchmarks van Atto en CDM gehaald werd. Wel blijft de transferrate opvallend constant. De grafiek laat geen noemenswaardige dips of pieken zien, wat aangeeft dat de controller zijn werk betrouwbaar doet. Hoewel 93 MB/s op papier bescheiden oogt, past deze waarde bij de beperkingen van compacte USB-C flashdrives in het algemeen. De 400 MB/s is een theoretische maximumwaarde die alleen onder ideale omstandigheden haalbaar is.
Bij het schrijven zien we het het verwachtte gedrag terug, maar nu met realistische waarden. In de eerste honderden megabytes blijft de snelheid hangen rond de 70–75 MB/s, maar zodra de kleine SLC-cache volloopt, zakt de snelheid naar rond de 20–25 MB/s. Typisch gedrag van veel compacte sticks met TLC-geheugen. Deze twee-traps-trend is kenmerkend voor dit soort opslag: korte piekprestaties worden opgevolgd door het veel tragere daadwerkelijke flashgeheugen. Vooral bij langdurige overdrachten of grote bestanden valt dit op.
In de random I/O-tests zien we dat de stick ongeveer 2800–3000 IOPS haalt bij lezen, terwijl de schrijflading schommelt tussen 400–1000 IOPS. Dat vertaalt zich in transfersnelheden onder de 2 MB/s voor kleine blokjes. Zoals aangegeven is dit niet verrassend voor een USB-stick.
.
Waarom een 1 TB flashdrive geen SSD-vervanger is
Omdat we eerder rond het ontwerp aangaven dat een oplossing als deze gezien het fysieke ontwerp vooral als opslaguitbreding geschikt is willen we toch even uitleggen wat de nadelen zijn ten opzichte een echte SSD. Koop je namelijk deze flashdrive in de veronderstelling dat het een goed alternatief is voor een SSD, dan kom je bedrogen uit. Je moet het echt zien als een compacte uitbreiding van opslag, niet als een opslagmedium waarmee je over en weer van alles kan doen en constant op kan werken.
De leessnelheid van 400 MB/s wordt bereikt in synthetische tests of met zeer specifieke data-patronen, maar zoals de HD Tune-resultaten aantoonden (en ookl de randomtesten in CDM en metingen met kleine bestanden in Atto) zullen realistische prestaties structureel veel lager liggen. Dit is een consequentie van:
- de beperkte controller
- het ontbreken van DRAM-buffering
- thermische beperkingen in extreem compacte behuizing
- het gebruik van TLC-flash met kleine SLC-cache
Wil je daadwerkelijk consequent snelheden halen van rond de 350 – 400 MB/s met lezen en schrijven, dan moet je aan een oplossing met wat feitelijk SSD-controllers in flashschijf-vorm zijn die over hogere thermische marges beschikken en veel snellere geheugenchips hebben.
Is het eerlijk om deze opties te noemen in vergelijking met een flashdrive? Niét gekeken naar wat je kan bereiken qua formaat (flashdrives kunnen veel kleiner zijn), wél wanneer je kijkt naar de prijs.
.
Conclusie
De gecombineerde benchmarks (CrystalDiskMark, ATTO en HDTune) tonen een duidelijk prestatieprofiel voor de Sandisk Extreme Fit USB-C drive: uitzonderlijk snel in lezen van grote bestanden, maar beperkt in schrijfsnelheid en willekeurige toegang. De geteste sequentiële leessnelheid is conform de opgegeven snelheid van 400 MB/s. Een uitmuntende prestatie voor een flashdrive en ideaal voor het direct afspelen van media of snel laden van data. De sequentiële schrijfsnelheid ligt consistent rond de 165-170 MB/s. Eveneens een prima prestatie. HDTune toont bovendien aan dat de snelheden stabiel blijven over de gehele schijf.
Beperkingen zijn er ook. Zoals verwacht bij flashdrives, zijn de prestaties bij willekeurige I/O (kleine bestanden) laag. De RND4K Q1T1 schrijfsnelheid van slechts 2,8 MB/s (CrystalDiskMark) en de trage toegangstijden (HDTune Random Access) bevestigen dat de drive ongeschikt is voor taken die een snelle, SSD-achtige respons vereisen, zoals het draaien van een besturingssysteem.
Koop de Sandisk Extreme Fit USB-C flashdrive vooral als de formfactor je aanspreekt en je gebruik gericht is op het opslaan en gebruiken van grote, sequentiële data (films, grote back-ups). Voor complexere taken is de drive gewoon niet geschikt.
De formfactor komt verder met beperkingen. Wil je iets voor zakelijk gebruik hebben dat je ook meeneemt, dan zal een traditionele USB-stick-formfactor wellicht beter zijn. De Extreme Fit USB-C flashdrive steekt niet erg uit, maar we vertrouwen deze oplossing niet genoeg om de drive vast in je notebook of tablet te laten zitten tijdens vervoer. Tegelijkertijd zit deze oplossing er wel veel beter uit wanneer je deze standaard kan laten zitten in je systeemkast of een notebook die verder altijd op dezelfde plek staat.
We moeten echter streng zijn. Een mooi uiterlijk kunnen we waarderen, maar als je je bedenkt dat voor minder dan de adviesprijs van 120 euro je ook een echte USB-SSD met dezelfde opslag koopt die veel beter presteert, zouden we dat altijd eerder aanraden als het esthetische argument verder niet van belang is.