Review: Kiwi Ears Septet

De Kiwi Ears Septet. Een IEM waarin, zoals de naam al suggereert, welgeteld zeven drivers toegepast zijn om zo de sterke punten te combineren tot iets wat Kiwi’s summum van een in-ear-ervaring moet bieden. Erg gewaagd om een dergelijk complexe samenstelling in te zetten en dus waren we benieuwd naar deze toepassing zich in uitte.

Sleutelfeatures

• Multidriver-configuratie met een dynamische driver, gebalanceerde armaturen. micro-planer en piëzo-elektrische driver
• Open-back-ontwerp
• Modulaire 5N O CC kabel met plugs voor 3,5 mm en 4,4 mm (zonder kromming om het oor, ~110 cm lang)

Uitpakken

De Kiwi Ears Septet wordt geleverd in een relatief bescheiden verpakking. Op zich prima, aangezien je je dan niet verplicht voelt de doos te houden. Daarnaast kan gesteld worden dat alle ontwikkelingskosten zo veel mogelijk naar de in-ears gegaan is. In de doos vinden we de IEM’s, een modulaire kabel met een 2-pin aansluiting, zes sets eargels en een draagbare harde case.

Ontwerp

De Kiwi Ears Septet heeft door het open karakter een opvallend uiterlijk. De behuizing is aan de roosterzijde afgewerkt met een gelaagde faceplate die een metalen grill en subtiele oranje-bruine kleurlagen bevat. Het grill-ontwerp heeft misschien wel iets retro’s in het design zitten. Sober, maar toch elegant. Al met al een unieke uitstraling in een markt waar juist gesloten, compacte designs gangbaar zijn.

Comfort blijft een persoonlijke kwestie. De Septer zit met de juiste eargels comfortabel in het oor van uw reviewer. Ze zijn verrassend licht en de ergonomie is in orde. We voelen tijdens het dragen geen onredelijke drukpunten, ook niet tijdens langere luistersessies. Wel scheurt aan het linker oor de kabel onder een net iets wat onprettige hoek langs het oor. Met wat bijstellingen is dat wel op te lossen.

Kabel

De kabel oogt degelijk; het gaat om een in vier strengen gevlochten, hoogzuiver koperen kabel met een flexibele en klitvrije afwerking. ‘Hoogzuiver koper’ gaat in dit geval om ‘5N OCC’. Dit wil zeggen 99,999% (five nines) zuiver koper, gegoten volgens de Ohno Continuous Cast-methode; een speciale manier van het gieten van koper waardoor lange kristalstructuren ontstaan, wat zorgt voor minder weerstand en dus een betere signaaloverdracht met minder ruis of vervorming.

De lengte van de kabel is gemeten van de bovenzijde van de plug-jacket waar de kabel zichtbaar wordt tot aan het begin van het deel dat om je oor geleid moet worden op ons testexemplaar ongeveer 110 cm.

De 2-pin connector zorgt voor een solide connectie met de earbud. De keuze voor een modulaire jack is handig omdat we zo eenvoudig kunnen wisselen tussen een 3,5 mm stereo jack en een 4,4 mm gebalanceerde aansluiting, zonder dat de hele kabel vervangen hoeft te worden.

Case

De hardcase doet ons denken aan de case die we bij andere Kiwi Earsmodellen kregen. Op zich niet een verkeerde case, maar in deze prijsklasse hadden we misschien wat beters verwacht. Wanneer je de buds samen met de kabel in de case plaatst, vinden we dat de complete set eigenlijk net niet past en hebben we het idee dat de earbuds constant onder fysieke stress staan. Niets wat ze niet kunnen hebben, maar het idee van een case is natuurlijk om de inhoud te beschermen, terwijl we nu het idee hebben dat bij wat fysieke stress op de case, dit direct doorgegeven wordt op de earbuds.

Geluidskwaliteit

Driversamenstelling

Kiwi Ears paste voor de Septet dus een combinatie zeven drivers toe:

• De dynamische driver moet zorgen voor een krachtige, diepe bas dankzij het grote bewegende membraan.
• Vier gebalanceerde armaturen nemen het midden en hoog voor hun rekening en moeten nauwkeurige en snelle details opleveren.
• De micro planar driver, een vlakmagnetische driver, moet de precieze details uitgeven dat moet bijdragen aan een natuurlijk geluid met minimale vervorming.
• De PZT-driver, gebaseerd op piezo-elektrische materialen, moet zorgen voor de sprankelende en scherpe hoge tonen met een snelle respons voor meer muzikaliteit.

Het komt technisch erg complex over, maar het zou potentieel moeten bieden voor rijke bas, heldere vocalen en briljant hoog; breed frequentiebereik, lage vervorming en een hoge mate van detail en transparantie. In theorie dus. Daarbij moet natuurlijk een keus gemaakt worden qua tuning. Uitgangspunt voor specifiek de Septet zou een open en ruimtelijke luisterervaring zijn.

Luisterervaring

Als we beginnen met luisteren valt direct op dat de klank van de Septet inderdaad zeer gedetailleerd en open is, en de muziek met analytische precisie maar tegelijk ook met veel muzikaliteit wordt gepresenteerd. De algemene klankbalans neigt licht naar een u-vormige signatuur, met een stevige, maar beheerste basweergave, een strakke en accurate middenregio en een helder en sprankelend hoog dat nergens echt scherp klinkt (op momenten wel als we kritisch zijn, maar daar hebben we het iets verderop in de review over), maar wél gedefinieerd.

We hebben het met een set over rond de 240 euro (op het moment van schrijven) natuurlijk niet over een instapper, dus we mogen ook best kritisch zijn op de details. We gebruiken hiervoor de testplaylist van uw reviewer met een set van jazz, new jack swing, klassieke en new wave-muziek zodat we een set van diverse tonen en ritmes hebben met gevarieerde complexiteit. Bij wijze van toeval hebben we gemerkt dat we hier ook J-pop nummers aan moeten toevoegen.

De basweergave maakt indruk en wordt weergegeven met controle en detail. Er is nul modderigheid of ‘rommel’. De bas is snel en strak, met een snelle aanslag, wat vooral bij snelle muziekgenres zoals elektronische muziek en metal uitstekend werkt. De ‘kick’ van drums komt voorspelbaar, helder en met impact over. Misschien dat een deel van de midbass wat domineert naar de voorkeur van uw reviewer, maar met een beetje tuning is dat op te lossen. Zo komen we tot een laag dat zowaar wat rust brengt in de weergave waardoor ook complexere muziekstukken met veel lagen transparant gehouden worden. Op momenten dat de bas minder stevig moet zijn, merk je ook dat de Septets in staat zijn tot een wat luchtigere weergave wat het geluidsbeeld nuance geeft.

Over het middengebied is de Septet ook sterk, zeker als het gaat om helderheid en natuurlijkheid. Stemmen klinken licht naar voren gepositioneerd en komen natuurlijk over, met een lichte transparantie die ze fris en levendig maakt zonder té dun of scherp te worden. Misschien met een uitzondering van weergaves die van zichzelf veel scherper moeten klinken, denk aan vocals in J-popnummers die we in het begin van bepaalde anime vaak horen. De vocals komen iets te benadrukt door wat iets vervelends heeft. Over het algemeen is de presentatie echter transparant en mooi in balans met het instrumentwerk. De instrumenten zelf krijgen ruimte om hun eigen karakter te laten horen, met een ontspannen, maar toch gedetailleerde uitvoering. Licht snaarwerk, zuivere akoestiek en natuurlijke resonanties komen goed door. Dit is kennelijk waar de micro-planar en piezo drivers hun kradcht tonen.

Het hoog is helder en sprankelend, met een mooie verlenging die luchtigheid en openheid toevoegt aan het geluid. Er is geen sprake van vermoeiende scherpte of onaangename sibilantie (vervelende ‘sissende’ klank rond de ‘s’, ‘v, ’t’), zelfs met complexe of slecht gemasterde opnames. Percussie-instrumenten, inclusief bekkens klinken snel en energiek, met een duidelijke klankkleur die veel detail houdt. Toch horen we ook hier dat afhankelijk van de mix wat intensiteit die wat vervelend kan worden als je wat gevoelig bent voor dat deel van het spectrum.

Het ruimtelijke aspect van de Septet is een van de grootste troeven. De soundstage is verrassend breed, met een overtuigend gevoel van diepte en hoogte. Natuurlijk is dit ergens te verwachten doordat we het over een semi-open ontwerp hebben, maar met een echte in-ear was dit toch een nieuwe sensatie voor uw reviewer (die tientallen gesloten in-ears getest heeft, maar nooit een open variant). De transparante weergave leidt tot een directionaliteit en separatie waarin instrumenten netjes gepositioneerd zijn en zeer duidelijk los van elkaar te volgen zijn. Complexere muziek zoals in onze new jack swing nummers, we noemen als voorbeeld Michael Jackson’s ‘Tabloid Junkie’, blijven helderder en transparant zonder dat details in elkaar overlopen. Ook hier moeten we echter opmerken dat we in het begin van een luistersessie soms een soort even-frequentie lijken te horen in het hoog; een lichte incoherentie in de stereobeeld. We hebben dit op verschillende bronnen opgemerkt. Het is na een paar minuten weg, en we krijgen het daarna ook niet meer terug. Maar uw reviewer hoorde het vaak genoeg dat het geen toeval kan zijn. Normaal heeft dit te maken met het driverontwerp of onbedoelde resonanties, maar we kunnen niet met zekerheid zeggen of het hieraan ligt. Mocht dit wel zo zijn, dan accepteren we dit gezien de vele positieve punten.

Genre’s die het meest aangesproken worden

Als het gaat om de genres waar de Septet het meest geschikt voor is zouden we zeggen dat je waarschijnlijk het maximale uit de IEMs krijg bij elektronische muziek, jazz, klassieke muziek en complexe orkestraties waar detail en ruimtelijkheid cruciaal zijn. Ook live-opnames profiteren enorm van de dynamiek en de open klank. Pop en vocaal-kritische muziek zul je ook een meerwaarde bij merken, in het geval van pop zeker de complexere nummers. De heldere mid-highs zijn echter niet voor iedereen.

Minder geschikt vinden we ze voor de zware bassheads of liefhebbers van een zeer warme, dikke sound, aangezien de Septet eerder richting een natuurlijk tot helder geluid neigen en in de tuning echt voor controle gekozen is. Verder maakt de benadrukking van de mid-highs dat vocals die dat deel van het spectrum vaak raken (in J-pop gebeurt dit erg vaak) voor mensen die daar wat gevoeliger voor zijn de Septet een minder goede keus is.

Conclusie

De Kiwi Ears Septet is een bijzonder veelzijdige en hoogwaardige in-ear monitor die zich onderscheidt door een unieke combinatie van drivers, een opvallend semi-open ontwerp en een uitstekende bouwkwaliteit. De samenstelling leidt tot een gedetailleerd geluidoutput met hoge precisie zonder dat het vermoeiend wordt of muzikaliteit opgeofferd is. De bas is strak en gecontroleerd, het midden helder en natuurlijk, het hoog sprankelend en ruimtelijk zonder dat het vervelend wordt. Er zijn wel zo nu en dan wat momenten waarbij de benadrukking van de mid-highs wat minder goed uitkomt en wat vervelend klinkt. Het aantal keer dat dit gebeurt is echter niet hoog genoeg om het als een dealbreaker te zien (eigenlijk alleen voor de mensen die van J-pop/K-pop houden en gevoelig zijn voor een benadrukking van dat effect). De indrukwekkende soundstage en nauwkeurige imaging durven we zelfs voor deze prijsklasse nog steeds opvallend hoogwaardig te noemen.

De Septet is verder licht van gewicht en zit comfortabel (met de opmerking dat iedereen uniek gevormde oren heeft). De modulaire kabel die de mogelijkheid biedt een 4,4 jack te gebruiken biedt een extra optie voor een serieuze audioliefhebber. De meegeleverde case komt naar ons idee echter helaas tekort.

Al met al kunnen we enorm waarderen dat Kiwi Ears van de Septet een bijzondere IEM maakte die zijn complexe samenstelling weet te vertalen in een overtuigende geluidsoutput. Met het vermogen tot weergeven van detail, ruimtelijkheid en analytische precisie is de Septet een geweldige keus voor liefhebbers van nauwkeurige, ruimtelijke en levendige muziekbeleving.