We zijn alweer in het 6e seizoen belandt van deze inmiddels monumentale Britse serie die het verhaal verteld van de ‘Upper Class’ en zijn bedienden. The Earl of Grantham, of ‘his lordship’ zoals hij in de serie door zijn personeel wordt genoemd, staat hier weer aan het roer van zijn familie en alles eromheen. In een vlot tempo worden verhalen en beslommeringen over het wel en wee van alle bekende personages gepresenteerd.
De trouwerij van mijnheer Carson met mevrouw Hughes, het weekblad van Lady Edith, de zwangerschap (of toch niet?) van Anna Bates en het gekwetter van Lady Mary. Alles natuurlijk rustig en bedaard gadegeslagen door The Cauntess of Grantham, Cora Crawley. Mis ik iets? Vast wel, er zwerven zo hier en daar slierten van het lopende verhaal en hier en daar wordt er toegewerkt naar een eind. Want zo is het, na dit seizoen stopt de serie definitief. Dat is jammer voor de fans, en dat zijn er veel. Ik als onbevangen kijker werd overladen met een stortvloed aan informatie en moest regelmatig even opheldering vragen aan mijn wederhelft, die de serie uiteraard wèl van A naar B gevolgd heeft. Voor mij blijft Dowton Abbey een wonderlijke mix van Brits kwaliteitsdrama met Soap in een ouderwets kostuum.
Het tempo ligt zoals gezegd hoog en ik weet niet of dat in alle gevallen fijn is om naar te kijken, ik zou een adempauze zo nu en dan prettig vinden en even de mogelijkheid krijgen een beetje te staren naar een prachtig kasteel of wéér een magnifiek landschap. Geen tijd, dóór naar het volgende onderwerp! Gelukkig ontbreekt de Britse humor niet en wordt álles uitgesproken op een zeer beschaafde manier. Het is een serie die onderhoudend is en door zijn goed verzorgde productie mijlenver boven de middelmaat uitsteekt. En sorry, ik moet nu snel dóór naar het begin. Even deze goede kwaliteitsserie inhalen!