Formula Legends van de kleine Italiaanse ontwikkelaar 3D Clouds, retro-stijl Formule 1-racegame. Door de cartoonachtige graphics zou je zeggen dat het een arcadegame is. De bediening werkt echter dermate kritisch dat het vanaf de eerste speelseconden duidelijk is dat er een serieuze game schuil gaat onder de speelse vormgeving.
De game houdt als het ware het midden tussen arcade en simulatie (, waarbij het accent meer op kritisch stuurwerk ligt. Arcade-aspecten gaan vooral over het wat brutaler kunnen zijn met wat beukwerk en dat de auto’s wat eigenzinnig aanvoelen (verderop in de review meer hierover). De game biedt een soort tijdreis aan die begint in de jaren ’60 tot de tegenwoordige tijd en als speler wordt je zo door de geschiedenis van de F1 getrokken met type wagens en circuits. Van enorme spoilers tot puur ground-effect naar met aero-onderdelen volgehangen auto’s tot weer meer lege auto’s met DRS-vleugels en van circuits met veel gras en weinig commerciële uitingen tot circuits vol met reclame, hoge chicanes en flinke uitloopstroken.
Formula Legends heeft niet de officiële licentie om de gerelateerde namen te mogen gebruiken, en dus zie je bewerkingen van bestaande namen. Wanneer je F1 volgt herken je de meesten wel.
Een raceweekend in Formula Legends bestaat uit een kwalificatiesessie en een race over een substantiële lengte. Er is geen vrije training. Een circuit oefenen kun je dus alleen in een van de andere modi doen, mits het circuit beschikbaar is (verderop meer hierover). Heb je echt een strategie nodig? Nee, zo realistisch wordt de game niet (maar in alle eerlijkheid, dit geldt zelden voor een racegame tenzij we het over de zeer kritische übersims hebben). Als je gewoon je lijnen strak rijdt en de banden op tijd wisselt, zou je niet in de problemen moeten komen.
De auto’s reageren vrij kritisch met overstuur en onderstuur; mechanismen die worden beïnvloed door de omstandigheden op het circuit, de bandenslijtage en zelfs het brandstofverbruik. De remmen blokkeren wanneer je te hard/lang remt en je auto spint als je te vroeg op het gas gaat. Dat is, wanneer je geen van de hulpmiddelen aan hebt staan. Uw reviewer heeft het nog niet eerder meegemaakt dat een game met een dergelijk uiterlijk zo kritisch bestuurd moet worden. Je proeft duidelijk de liefde die de developers hebben voor het racen.
Het arcadeaspect merk je ondanks de kritische besturing aan verschillende dingen. Ten eerste aan hoe de auto’s reageren. Zoals duidelijk te zien is, hebben we het over cartoony graphics en de developer heeft het rijgedrag daarop afgesteld. Geenszins voelen de auto’s aan als echte auto’s, ondanks dat de leercurve rond het leren van het circuit en het gedrag van de auto’s wel lijkt op serieuzere racegames. Het consistent volgen van de juiste racelijnen en het vermijden van aanrakingen vergt dat je een ‘realistische’ race-ethiek hanteert (gecontroleerd, weinig risico). Eigenlijk is het enige ’typische arcaderacegedrag’ dat enigszins werkt, de zeer opportunistische dive bombs. Maar hiervoor moet je de auto en baan wel goed kennen.
Misschien is de game qua realisme wel het meest te vergelijken met de ‘realistische’ games uit de jaren ’90 die met de controller gespeeld diende te worden en waarbij realistische graphics niet mogelijk waren, en daarmee dus altijd een flink arcade-element meekregen.
Het meest interessante aspect van Formula Legends is hoe de game je door de historie mee neemt. De game omvat zestien verschillende tijdperken van de Grand Prix-racerij, van de late jaren ’60 tot aan de moderne tijd. De auto’s veranderen, van de langwerpige kokervormige bolides geïnspireerd op auto’s als de Lotus 24 en Ferrari 158 uit de ’60, tot de opkomst van vleugels en hoge airboxen in de jaren ’70, ground-effect-auto’s van de jaren 80 met turbo-motoren, naar de meer high-tech ontwikkelde apparaten in de jaren 90 gevolgd door aangepaste concepten met minder vuile lucht en de hybrides van nu. Ook qua geluid merk je als speler het verschil en natuurlijk de grip en algemene snelheid. Elk tijdperk heeft een uniek gemodelleerde auto en teams welke duidelijk zijn geïnspireerd op hun historische voorbeelden op basis van de naam en kleurstelling.
En dan hebben we de circuits nog. De veertien evenementen in de game zijn fictieve versies van beroemde locaties. Zo staat ‘Franse Rivièra’ overduidelijk voor Monaco en de ‘Temple of Speed’ is zelfs de bijnaam die we ook in het echt voor Monza gebruiken. Maar het mooie is dat circuits ook evolueren door de racegeschiedenis. In de jaren ’60 en ’70 zijn de circuits nog vloeiend, met simpele bochten, minimale kerbstones en weinig barrières. Naarmate men naar de jaren ’90 vordert, beginnen er chicanes te verschijnen en zien we meer reclame-uitingen, wat de toenemende veiligheids- en commercialiseringsmaatregelen van die tijd weerspiegelt. Tegen de moderne tijd zijn de circuits zoals we ze tegenwoordig zien met flinke verharde uitloopstroken. Sommige circuits zien we pas later verschijnen. 7 hebben een klassieke variant, 4 hebben een jaren 80/90 versie. Niet alleen het uiterlijk wordt aangepast, soms is ook de layout per generatie anders. Heel tof in dit opzicht is dat ze de voor ‘Dark Forest GP’ (gebaseerd op de Nürburgring) dus echt een variant van de originele lange versie in de klassieke jaren bedacht hebben, dus van de oude, slingerende Nordschleife.
De game biedt een Custom Mode en een Time Attack Mode, maar de ‘kern’ van de game is de Story Mode waarin je door de hele geschiedenis gaat. De game beschikt over een vrij strak ontgrendelingssysteem voor de auto’s en circuitvarianten die niet tot het moderne tijdperk behoren. Dit betekent dat als je direct een snelle spelsessiesessie wilt doen met een jaren ’80-auto of op een vintage circuit, dit niet mogelijk voordat je het unlocked hebt via de Story Mode.
Jammer, want niet iedereen heeft de tijd om zich te committeren aan een hele reeks, en iedereen heeft zijn favoriete F1-periodes. Het onthoudt bovendien de speler van de mogelijkheid om een circuit te oefenen voordat deze in de storymode zich aan het betreffende circuit waagt. De eerste keer dat men een auto en circuit uit een nieuw tijdperk ervaart, is direct in de kwalificatie van een race in de storymode. Dit gebrek aan trainingsmogelijkheid is een probleem dat direct verband houdt met het twee andere kritiekpunten: de handling en de AI.
De auto’s voelen ‘erg aan de grond vastgeplakt’ aan, met een ‘rail-achtige’ bochtenfysica. In tegenstelling tot wat men zou verwachten van vintage wagens, zoals de krachtige, lastige machines uit de jaren ’60, breken ze zelden uit (met overstuur) en heb je zelden een moment dat je de auto moet corrigeren na glijwerk. Hooguit bij het wegrijden dat dit speelt. In werkelijkheid hadden een paar van de oudere generaties zelfs wielspin op het rechte stuk. Eigenlijk heb je alleen onderstuur als mogelijke fout wanneer je de auto overschat bij het nemen van een bocht. Zeker rond tragere bochten maakt dit het zeer lastig de auto goed op het maximum te leren besturen.
Dit wordt verergerd door de inconsistente balans van de AI. Op medium zijn we op de ene baan veel sneller dan derest, terwijl op de andere baan we ons ergens achteraan kwalificeren. De leercurve is daarnaast onnodig steil wat frustrerend wordt op technischere circuits. De easymodus is veel te gemakkelijk, wat de noodzaak voor een fijnere balans benadrukt. Het is jammer en misschien wel raar dat we geen circuitbegeleiding hebben zoals in veel racegames waarin je verteld wordt waar je in welke mate moet gasgeven. Het is een ideale manier om een circuit en auto goed te leren en dat een dergelijke feature ontbreekt zal voor mensen die niet van kritisch stuurwerk houden, het plezier snel doen verdwijnen. Remhulp zou een andere oplossing kunnen zijn, maar ook dit ontbreekt. Wel heb je ABS en tractiecontrole, maar dit doet voor onervaren racers die niet veel willen oefenen om competitief te worden vrij weinig voor de toegankelijkheid. Zoals gezegd heb je zelfs in de meest overpowered generaties geen last van wielspin als je op snelheid bent, terwijl een gebrek aan ABS je juist dwingt wat eerder je rem los te laten wat in 9 van de 10 keer ook nodig is bij onervaren spelers.
Het laatste kritiekpunt dat we willen noemen gaat over de beperkte AI in algemeenheid. Zowel het strafsysteem als de tegenstanders die soms vreemde dingen doen. Wordt je eraf gebeukt en snijdt je als gevolg hiervan een bocht iets af, heb je meteen een waarschuwing te pakken. Die krijg je ook als je een flinke rit door het groen maakt terwijl je er overduidelijk alleen maar nadeel van kreeg. Tegenstanders zie je verder soms rare dingen doen, waarvan het meest vreemde is dat ze soms een bocht te strak aansnijden waarop ze zelf vast komen te staan.
Conclusie
Ondanks de ruwe kantjes, en dat gaat dan vooral om de restrictieve ontgrendeling van circuits en auto’s, inconsistente moeilijkheid en het feit dat je echt toegewijd moet spelen om goed genoeg te zijn om plezier aan de game te kunnen beleven, kunnen we een zeer positief oordeel geven over Formula Legends. 3D Clouds heeft duidelijk meer gedaan dan verwacht mocht worden voor een ‘leuke kleine arcaderacer’. De toevoeging van realistische race-elementen, hoe vereenvoudigd ook, geeft het spel een diepgang die het echt onderscheidt.
Dat er geen officiële licentie is, heeft ons geen moment gestoord. Het gaf de developer waarschijnlijk ook de vrijheid om een beetje creatief te zijn met wat aanpassingen aan het circuit, terwijl ze ook geen rekening hoefden te houden met wat de verhoudingen tussen teams en coureurs ook al weer waren in een bepaalde periode.
De game kost slechts 20 euro, dus daar kun je je amper een buil aan vallen. Zeker voor liefhebbers van klassieke F1 raceperiodes is de game een dikke aanrader. We hebben het hier duidelijk over een product van developers die deze passie delen.