Iedereen die zijn of haar huis heeft verkocht, kent het gevoel wanneer je er weer eens langs rijdt. Er zijn dingen veranderd die je snapt, en er zijn dingen veranderd waar je niet zo gelukkig mee bent. In The Intruder draait een voormalig huiseigenaar helemaal door.
Scott doet het goed in de grote stad, maar zijn vrouw Annie woont liever buiten de stad. Op zo’n anderhalf uur rijden van het werk van Scott, lopen ze tegen een prachtig huis aan, met een enorme lap bosgrond erbij. Bovendien is de eigenaar zeer gemotiveerd om deze te verkopen.
Hoewel de eerste ontmoeting een tikkeltje raar is, lijkt het een aardige vent. Het gezin komt al snel tot een deal en het huis verwisselt van eigenaar. Hoewel de oudere Mike naar zijn dochter in Florida zou gaan, blijkt hij in het dorpje rond te blijven hangen. Bovendien komt hij regelmatig even buurten. Even het gras maaien, helpen met de kerstdecoraties… Mike blijkt niet bij het huis weg te slaan. Hoewel Annie het niet meteen als een probleem ziet, wordt Scott argwanend. Er blijkt meer aan de hand. Veel meer.
In 102 minuten leren we kennismaken met de argwaan van Scott en het dubbelleven van Mike. Wat de vertellers van het verhaal hierin echt goed doen, is dat het ook echt lang duurt voor de puzzelstukjes echt op hun plaats beginnen te vallen. En dan gaat het ook echt hard. De film wist mij als kijker er dus echt goed bij te houden.
Extra’s
Qua extra’s heeft Sony Pictures haar best gedaan. Zeker voor een toch niet al te grote release. Dat het vooral standaard zaken zijn als een gag reel en een blik achter de schermen, worden we hier toch wel vrolijk van.
Conclusie: The Intruder
Het verhaal van The Intruder blijkt veel meer lagen te hebben dan ik in eerste instantie had verwacht. Mike blijkt heel geraffineerd te werk te gaan. De onmacht van Scott spat er ook echt vanaf, al blijkt ook hij de nodige character flaws te hebben, die zich gedurende de film onthullen. Een must-see.