Een boeren gezin vindt een baby na een komeetinslag. Ze besluiten hem op te voeden, maar hij blijkt enorm sterk. Laserogen, vliegen… het is net SuperMan. Maar deze blijkt alles behalve een held te zijn.
Het verhaal van Brightburn speelt af in het gelijknamige dorpje. Hier proberen de makers van de film een nieuw genre te introduceren. Namelijk superheldenhorror. Dit als overtreffende trap op de steeds grilliger wordende superheldenfilms van DC Comics. Achter de film, zit dezelfde maker die Slither en Guardians of the Galaxy heeft geproduceerd.
Terug naar het verhaal. De familie Beyers heeft de kleine baby omarmt. Mede omdat het man en vrouw niet lukte zelf kroost op de wereld te zetten. Kleine Brandon Breyer kwam dan ook als een geschenk uit de hemel.
Kleine Brandon lijkt niet dom, maar inleven in anderen doet hij niet echt zo. En als tiener is dat lastig. Zeker wanneer het gaat over meisjes en gepest worden. Al snel roept zijn oude ruimteschip hem en begint hij buitengewone krachten te ontwikkelen. Krachten die hij inzet om altijd en overal zijn zin te krijgen. Dit is precies waar Batman altijd bang voor was bij SuperMan…
Met mij deed de film iets raars. Brightburn is een film waar aardig wat scares in zouden moeten zitten. Maar wanneer de krachten van SuperMan in beeld zijn, worden de scares eigenlijk niet zo heel spannend. Ze zijn misschien iets te voorspelbaar. Bij de gemiddelde horror met bovennatuurlijke wezens weet je niet goed wat er zou kunnen gebeuren. Die onvoorspelbaarheid mist hier. Hierdoor weet Brightburn wel te vermaken, maar behoort hij niet tot de top horrorfilms.
Extra’s
Sony Pictures plaatst ook de nodige extra’s op de schijf. Waaronder een discussie over nature vs. Nurture. Interessant om te zien hoe de makers daar over hebben nagedacht.
Conclusie: Brightburn
Echt super spannend is hij niet. Wel een tikje eng. Brightburn is vooral een eerste superheldenhorror die alvast de spelregels probeert neer te zetten. Iets dat de makers best aardig doen… maar het had veel enger gemogen.