First person shooters, third person shooters, wat je ook speelt, je speelt altijd de held. Hoe anders is het bij Spec Ops: The Line. Je begint als held, dat wel. Een held die een reddingspoging wil ondernemen in het door zandstormen vernietigde Dubai.
Toch blijkt de waarheid anders en begin je aan een shooter met een verhaal dat je lang bij zal blijven. Een verhaal dat zeker richting het einde ‘Metal Gear’-achtige wendingen neemt. Op dat moment zullen realiteit en illusie met elkaar in conflict raken en dat zal jouw beeld op jouw missie volledig verstoren. Of gebeurde dat al eerder… ja het verhaal zet je aan tot denken.
Zonder al te veel te verraden, terug naar het begin. Jij bent Captain Martin Walker en begeeft je met jouw squad in Dubai. Je bent op een reddingsmissie. Dubai is namelijk overrompeld door dodelijke zandstormen en de beperkte watervoorraden blijken al snel de levensaders van de stad te zijn. De 33rd is een legereenheid die al eerder naar de stad is vertrokken, maar waarmee het contact is verloren. Jij moet de 33rd vinden en zoveel mogelijk overlevenden uit de stad evacueren.
Het begin is vrij standaard voor een third person shooter. Je loopt door de woestijn met voldoende objecten om achter te kunnen schuilen en laten we niet vergeten, genoeg wapens om je heen om een klein leger af te kunnen slachten. Je begint met schieten op een aantal Arabische tegenstanders, maar al snel keert het tij. Je ontmoet de 33rd en de CIA. Beiden hebben een ander doel, maar wie heeft het bij het rechte eind? Vanaf dat moment neemt Spec Ops: The Line je mee in een unieke beleving.
Gameplay
Qua gameplay lijkt Spec Ops: The Line sterk op de Gears of War serie. Het gaat er voornamelijk om dat je schuilplekken kan vinden om zo vuur van de vijand te ontwijken en je eigen strategie te ontwikkelen waarmee je jouw tegenstanders te lijf gaat. Helaas gaat het schuilen niet altijd even goed. De bediening laat daar af en toe te wensen over waardoor Captain Walker niet op tijd achter een muurtje duikt of er zelfs overheen springt wanneer jij dat nou net niet zou willen. Toch komt dit niet zo vaak voor dat het echt een belemmering zal vormen.
Een sterk element in de gameplay is de omgeving waarin je de gevechten aangaat. Zo kan je vaak gebruik maken van zand dat tegen gebouwen en voertuigen is aangewaaid. Regelmatig zie je glazen wanden die zand tegenhouden. Door dezen kapot te schieten bedelf je jouw tegenstanders onder het zand. Daarnaast kan je ook granaten slim inzetten. Door dezen op vloeren van zand te gooien worden tegenstanders die niet meteen sterven verblind door het rondvliegende zand. Een geniaal idee van de markers van de game.
De omgeving is ook deels vernietigbaar. Zo wordt je vaak vanaf glazen daken onder vuur genomen. Je kan er dan voor kiezen om de tegenstander de beschieten, maar vaak is het dan handiger om het glas onder zijn of haar voeten kapot te schieten waardoor de tegenstander een dodelijke val maakt.
Ook de objecten waar jij en je tegenstanders achter schuilen zijn vaak te slopen. Zeker wanneer je achter een turret staat, kan het handig zijn om op momenten dat je nog even geen tegenstander ziet, muurtjes onder vuur te nemen.
Multiplayer
Hoewel Spec Ops: The Line in singleplayer een onvergetelijke ervaring is, is multiplayer een ervaring die niet op zal vallen. Het is een standaard third-person shooter ervaring die vrijwel niks toevoegt. Je kan hier en daar gebruik maken van de mogelijkheid om je omgeving te slopen, maar het nut daarvan is vaak erg beperkt ten opzichte van de single player modus.
Conclusie
Spec Ops: The Line is de eerste game waarin je start als de held van de game, maar waar het om iets anders gaat. Waar het gaat om de persoon achter het wapen. De strijd tussen beslissingen die allemaal fout lijken te zijn. De vraag na ieder gevecht of het nou echt nodig was deze mensen af te slachten. De vraag, of jouw bijdrage ook echt een bijdrage is. De vraag of je ooit aan deze missie had moeten starten…