Zoals vorige week aangekondigd delen we vanavond onze ervaringen na een week lang met de Jum gegeten te hebben. Weet je niet wat de Jum is? Het is een soort van digitale Sonja Bakker.
We hebben dus een week met de Jum gegeten. Iedere dag hetzelfde verhaal. UFO op schoot, bord erop en (oja) een eetoefening doen. Het Jum-team had bovendien voor iedere dag een nieuwe oefening gepland die meer inzicht in de eetsnelheid moest bieden.
Na een week kunnen we dan ook zeggen dat de theorie achter de Jum werkt. Door langzaam te eten, heb je minder ‘zin’ om meer eten op te scheppen. Het liet echter ook zien dat het team achter de Jum nog een hele klus heeft om het apparaat klaar te krijgen voor de markt. Het concept van de Jum is namelijk ook meteen het probleem ervan. Het apparaat gaat uit van een bepaalde tijd dat je moet kauwen op basis van het gewicht van de hap die je neemt. Het houdt echter geen rekening met de structuur van het voedsel omdat het simpelweg niet weet wat er op het bord ligt.
Het probleem is dat een fijne stamppot zo weinig structuur heeft dat je het kauwen al snel zat bent. Aan de andere kant kan een heerlijk medium biefstuk in de tijd die Jum vraagt al snel haar smaak verliezen. Een week eten met Jum is perfect om inzicht te krijgen in het eetgedrag en om hier mogelijk verandering in aan te brengen, maar na een week hebben we er ook echt wel weer genoeg van.
Conclusie
Langzaam eten is een goede stap tot een gezonder leven. De oefeningen en de Jum helpen zeker om daar meer gevoel voor te krijgen, maar we zien het meer als een hulpmiddel in diëten dan een vaste tafelgadget. Wij zijn dan ook erg benieuwd naar de uiteindelijk Jum.