De serie wist maarliefst 16 seizoenen lang te draaien en bestaat uit 227 afleveringen. Ik heb het over Toen was geluk heel gewoon. De serie die startte als een Nederlandse versie van de Amerikaanse sitcom The Honeymooners, maar na een aantal seizoenen toch echt een compleet eigen verhaallijn kreeg. Ieder jaar ging de serie ook een jaar vooruit in de tijd. De film pakt, vijf jaar na het stoppen van de serie, de draad op in 1974.
Wie verwacht begroet te worden door de alom bekende tune komt bedrogen uit. Ook het openingsritueel, Jaap Kooiman (Gerard Cox) die thuiskomt en zijn pet tegen de kapstok gooit, is uit de film geknipt. Ik moest zelfs even knipperen met mijn ogen op het moment dat Jaap Kooiman thuis voetbal kijkt. Op een TV met een prachtig, kleurrijk behang. Iets dat misschien niet helemaal past bij de altijd zuinige Jaap Kooiman.
De reden dat Jaap thuis naar de finale van het WK van 74 moet kijken is omdat zijn collega’s het samen kijken met Jaap meer dan zat zijn. Hij kan zijn commentaar niet voor zich houden en dat begint de groep aardig tegen te staan.
Hoewel Nederland aardig goed start, komt Nederland al snel in de problemen en Jaap ontploft wanneer Nederland de finale alsnog verliest. Kwaad smijt hij zijn zwart-wit TV uit het raam. Net op het moment dat zijn schoonmoeder met haar terminaal zieke hondje door de straat loopt. Helaas voor Jaap valt de TV op het hondje en voor hij het weet wordt hij aangeklaagd voor poging tot moord.
Ook op het werk zit het niet mee. Simon Stokvis (Sjoerd Pleijsier) had een weddenschap met baas van de RET Meneer Harmsen (Huib Rooymans) lopen. Bij verlies van Nederland zou hij Jaap tot groepschef promoten en daarmee de langgekoesterde droom van Jaap werkelijkheid laten worden. De rechtszaak tussen Jaap en zijn schoonmoeder staat deze promotie natuurlijk in de weg en daar wil Stokvis graag een stokje voor steken.
Regisseur Ineke Houtman heeft voor Toen was geluk heel gewoon vrijwel de hele originele cast weten te strikken. Alleen voor de rol van de schoonmoeder van Nel heeft een verandering plaatsgevonden. Waar Elisabeth Versluys deze ril in de serie vertolkte, is deze rol nu aan Coby Timp toebedeelt. Coby Timp is geen onbekende in Toen was geluk heel gewoon. In de serie speelde ze de rol van Svetlana van den Broek, de hospita van Henk van den Berg. Zij speelde in zes afleveringen.
De film introduceert een hoop nieuwe karakters, vooral in het gekkenhuis waar Kooiman belandt. Wat heb ik gelachen om de geniale rollen die daar werden gespeeld. Misschien wel het leukste deel van de film. Daarnaast is de scriptschrijven ook niet vies van wat humor naar de moderne tijd. Van vreemde teksten en tekeningen op de celmuren tot het gebruik van de OV chipkaart.
Extra’s
De DVD van Toen was geluk heel gewoon bevat helaas geen extra’s. Jammer, want ik had graag wat meer willen weten over de beweegredenen van Ineke Houtman om de film zo anders aan te laten voelen dan de serie.
Conclusie
Het lukt niet altijd; de gehele oude cast van een serie voor een film strikken. In Toen was geluk heel gewoon is het alleen de schoonmoeder van Nel die is vervangen. De film voelt de film heel anders aan dan de serie. Ik mis de kneuterige openingstune en de rituelen die in de serie zitten. Voor het eerst worden Kooiman en collega’s achter het stuur gefilmd en dat voelt gewoon vreemd.
Hield je van de nostalgie van de serie, dan is de film echt even wennen. Het eerste half uur had ik hier enorm veel moeite mee. Ken je de serie niet, dan mis je eigenlijk weer de achtergronden van de karakters in de film. In concept is de film fantastisch maar door de manier van filmen is het gevoel van de serie verloren gegaan.