Op de vlucht voor een gebouw dat over je heen gaat vallen om een half uurtje later een vliegtuig te pakken waarmee je schaamteloos een achtervolging door een bos en daarna een dorp inzet. Op de grond… ja dat is weer een echte James Bond.
Doorgaans kennen we de bondfilms als relatief losstaande verhalen. Ze zijn allemaal prima los van elkaar te bekijken. Met Skyfall kregen we de eerste bondfilm voor onze kiezen die duidelijk een vervolg nodig had en met Spectre landen alle puzzelstukjes op hun plek. Niet alleen de puzzelstukjes uit Skyfall, maar van alle films sinds Casino Royale. Van Vesper tot Mr. White. Alle crooks krijgen hun plekje terwijl James het tegen een wel heel onverwachte tegenstander moet opnemen.
We starten de film in Mexico tijdens de nationale feestdag Día de Muertos. De dag van de doden. Een jaarlijks terugkerend evenement dat iets wegheeft van Carnaval, maar dan iets minder kleurrijk. James denkt hier een criminele bende met leider op te blazen, maar de leider ontkomt en vlucht de feeststoet in. Vanaf dat moment start één vloeiende achtervolging met krankzinnige helikopterstunts ten gevolge. Niet lang daarna moet Bond zich voor zijn roekeloze gedrag verantwoorden in het nog steeds gehavende hoofdkwartier van MI6.
Daar blijkt ook dat MI5 en MI6 bezig zijn te fuseren in een nieuwe, hi-tech kantoor niet veel verder. Tegelijkertijd zijn 9 wereldleiders van plan om hun spionagedata te koppelen zodat schurken digitaal opgespoord kunnen worden. De nieuwe baas van het systeem is zo overtuigd van het succes dat het hele 00-netwerk onder zijn leiding zal worden afgestoten. tegelijkertijd blijkt James nog een boodschap van M te hebben ontvangen. Of zeg maar liever een opdracht die hem naar de geheimzinnige organisatie Spectre leidt.
Hoewel het er een beetje op lijkt dat de carrière van Daniel Craig als Bond erop zit (als we het roddelcircuit mogen geloven), is de blonde bond onderhand echt wel de belichaming van de superspion geworden. Glad, beheerst en onbevreesd. In Spectre zet hij dan ook zonder twijfel zijn beste Bond neer. Over het deel van de cast dat in Skyfall werd geïntroduceerd valt ook niet te klagen terwijl Q (Ben Whishaw) in deze bondfilm toch echt een veel prominentere rol krijgt (en aankan). Bovendien zet Léa Seydoux als Madeleine een wel heel interessante bondgirl neer. Misschien wel de meest interessante sinds Eva Green als Vesper.
De stunts in Spectre zijn natuurlijk fantastisch, maar de film is ook van de nodige humor voorzien. Zeker wanneer Bond in een achtervolging zit en daarvoor de Aston Martin voor spion 009 heeft geleend. Die blijkt onder anderen een hele andere muzieksmaak te hebben dan Bond. Ook het bizarre van de vroege Bondfilms krijgt weer een beetje de ruimte in Spectre waardoor we echt weer over superschurken kunnen praten.
Extra’s
De Blu-Ray bevat natuurlijk de nodige trailers. Echt interessant is de docu over de spectaculaire opening van de film. Daarnaast zijn er nog een aantal videoblogs toegevoegd die erg leuk kunnen zijn voor de fans.
Conclusie
Nog nooit is er een bondfilm geweest die zo veelvuldig teruggreep naar eerdere films als Spectre, hoewel alleen Skyfall echt triviaal is om voldoende te weten over het verhaal. Was Skyfall al één brok spektakel, zet Spectre dit gewoon voort op misschien nog wel een hoger tempo. Als dit inderdaad de laatste Bond met Daniel Craig is, dan sluit hij in ieder geval op zijn hoogtepunt af want de combinatie Skyfall en Spectre is een Bond combinatie die je gezien moet hebben.
Beschikbaarheid
Spectre is onder anderen verkrijgbaar via Bol.com.