Vanavond waren we in Nijmegen voor een speciaal diner. Een diner met Jum. Jum is een soort van eetgadget dat je moet helpen om het eten beter te proeven en… het is een soort van dieet.
Dus daar zaten we. 18:30 op de HAN. Bordje voor ons neus met een soort van platgeslagen UFO eronder en omringd door drie leuke meiden, allemaal uit de diëtistenhoek (uiteraard). Als enigszins stevige jongen voel je je al snel outnumbered, maar die lichtjes onder het bord bleven fascineren.
Daar kwam het eten. Een paar heerlijk dampende stukken quiche met daarnaast een soort van salade van tomaat en komkommer. Lekker verantwoord qua calorieën, maar daar gaat het niet om. Het gaat echt om die gloeiende plaat die onder het bord ligt. Elke keer wanneer we een hap van het bord nemen, licht het bord op en we moeten kauwen tot de lichtjes gedoofd zijn. Soms gaat dat snel, op andere momenten duurt dat voor mijn gevoel enorm lang.
Hoelang je moet kauwen hangt helemaal af van hoeveel gewicht je opschept en dat is wennen. Je begint ook al snel met het nemen van kleinere hapjes. Het idee hierachter is dat je beter proeft wat je eet. Je zou dus meer smaak moeten ervaren. Daarnaast is het zo dat, door langer over het eten te doen, het honger gevoel na een kleinere hoeveelheid eten al begint te verdwijnen en dat is waar Jum een soort van dieet begint te worden, een dieet vanuit het eigen lichaam.
Nu is het eten van een maaltijd van een ander niet het beste referentiekader, dus The Gadgeteers hebben een Jum meegenomen en gaan er een week mee eten. Over een week laten we dan ook weten of we denken dat Jum ook echt werkt, of dat het niks meer dan een grappige decoratie betreft.